درس های از پدافند غیر عامل
بیوتروریسم چیست؟
تاریخچه
استفاده اولیه
تروریسم بیولوژیکی به زمان رم باستان برمی‌گردد، هنگامیکه مدفوع به صورت دشمنان پرتاب شد.این نوع اولیه از تروریسم بیولوژیکی در قرن ۱۴ام ادامه داشت، جاییکه طاعون برای نفوذ به شهرهای دشمن مورد استفاده قرار گرفت. هردو این تروریسم‌های بیولوژیک براساس ایجاد ترس از عفونت در خوابگاه‌ها به این امید که آنها را تخلیه کنند و همچنین با از بین بردن نیروهای دفاعی که تسلیم نمی‌شوند، بود. با گذشت زمان، جنگ بیولوژیکی پیچیده‌تر شد. کشورها شروع به توسعه سلاح‌هایی کردند که بسیار موثرتر بودند و از طرفی احتمال ایجاد عفونت در بخش اشتباه بوسیله آنها کمتر بود. یک افزایش قابل توجه در توسعه سلاح‌های بیولوژیکی، استفاده از سیاه زخم برای نخستین بار بود. اثر سیاه‌زخم در ابتدا محدود به قربانیان دوزهای بالا بود. سیاه‌زخم یک سلاح انتخابی شد چون براحتی منتقل می‌شود، میزان مرگ و میر بالایی دارد و به آسانی فراهم می‌شود. همچنین انواع باکتری‌های سیاه‌زخم را می‌توان در سراسر جهان یافت که این باعث شد سیاه‌زخم بعنوان سلاح انتخابی در اوایل قرن ۱۹ انتخاب شود. یکی دیگر از فواید این سلاح، ناتوانی‌اش در انتشار در جمعیت‌های فراتر از جمعیت مورد هدف است. سیاه‌زخم نمی‌تواند از فردی به دیگری منتقل شود.
قرن ۲۰ام
زمانیکه جنگ جهانی اول شروع شد، تلاش برای استفاده از سیاه‌زخم در جمعیت حیوانی بود اما این بطور کلی ثابت شد که بی‌اثر است. مدت کوتاهی بعد از آغاز جنگ جهانی اول، آلمان یک کمپین خرابکاری بیولوژیکی در ایالات متحده، روسیه، رومانی و فرانسه راه انداخت.[۲] در آن زمان، آنتون دیلگر در آلمان زندگی می‌کرد اما در سال ۱۹۱۵۵، به ایالات متحده فرستاده شد که حامل کشت‌هایی از مشمشه، یک بیماری بدخیم اسب و قاطر، بود. دیلگر یک آزمایشگاه در خانه‌اش در Marylandd به راه انداخت. او با کار روزانه در لنگرگاه‌ها در بالتیمور، اسب‌ها را در حالیکه برای انتقال به انگلستان منتظر بودند، به مشمشه آلوده می‌کرد. دیلگر تحت سوءظن بعنوان یک عامل کشور آلمان قرار گرفت اما هرگز دستگیر نشد. سرانجام دیلگر به مادرید اسپانیا فرار کرد همانجاییکه او طی همه گیری آنفلوآنزا در سال ۱۹۱۸ درگذشت.[۳] در ۱۹۱۶۶، روس‌ها یک عامل آلمان با نیت مشابه را دستگیر کردند. آلمان و متحدان آن، اسب‌های سواره فرانسه و بسیاری از قاطرها و اسب‌های روسیه در جبهه شرقی را آلوده کردند. این اقدامات از حرکت و فعالیت سربازان و توپخانه ممانعت کرد.
قرن ۲۱ام
۲۰۰۱- ایالات متحده- حمله سیاه زخم
در سپتامبر و اکتبر ۲۰۰۱، موارد متعددی از سیاه‌زخم ناشی از حملات عمدی، شیوع یافت. نامه‌های آغشته به عفونت سیاه‌زخم به کنگره ایالات متحده و اتاق‌های رسانه‌های خبری ارسال شد.
انواع عوامل بیوتروریسم
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) این عوامل را در سه گروه (B, A و C) دسته‌بندی کرده است.
دسته A
این عوامل خطری برای امنیت ملی هستند و می‌توانند به راحتی منتقل و منتشر شوند و موجب مرگ و میر بالایی می‌شوند. ممکن است وحشت عمومی را برانگیزند و نیاز به اقدامات خاص برای آمادگی جهت حفظ بهداشت عمومی‌اند.
- تولارمی
- سیاه‌زخم
- آبله
- سم بوتولونیوم
- طاعون خیارکی
- تب‌های هموراژیک ویروسی
دسته B
عوامل این گروه نسبتاً آسان منتقل می‌شوند و میزان مرگ و میر پایینی دارند.
- بروسلوزیس (گونه‌های مختلف بروسلا)
- توکسین اپسیلون کلستریدیوم پرفرینجنس
- تهدیدهای ایمنی غذایی (برای مثال گونه‌های سالمونلا، اشرشیا کلی O157:H7، شیگلا، استافیلوکوکوس اورئوس)
- مشمشه (بورخولدریا مالئی)
- میلوئیدوز (بورخولدریا سودومالئی)
- پسیتاکوز (کلامیدیا پسیتاسی)
- تب کیو (کوکسیلا برناتی)
- توکسین Ricin از Ricinus communis
- توکسین Abrin از Abrus precatorius
- انتروتوکسین B استافیلوکوک
- تیفوس (ریکتزیا پرووازکی)
- آنسفالیت ویروسی (آلفاویروس‌ها برای مثال آنسفالیت اسبی ونزوئلایی، آنسفالیت اسبی شرقی، آنسفالیت اسبی غربی)
- تهدیدکننده‌های عرضه آب (مثل ویبریو کلرا، کریپتوسپوریوم پارووم)
دسته C
پاتوژن‌های در حال ظهوری هستند که برای انتشار جمعی مهندسی شده‌اند به دلیل دردسترس بودن آنها، آسانی تولید و انتشار، نرخ بالای مرگ و میر یا توانایی ایجاد اثرات شدید بر سلامت.
- ویروس نیپا
- هانتا ویروس
- سارس
- H1N1 (یکی از سویه‌های آنفلوآنزا)
- HIV (ایدز)
