سی ام سپتامبر را در تقویم کشورهای سراسر گیتی، روز جهانی ناشنوایان نام نهاده اند. هر ساله این روز فرصت مغتنمی است برای توجه بیشتر به قشری که حرفهای ما را نمی شنوند اما با نگاههای سرشار از صداقت و معصومیتشان، ناگفته های بسیار دارند. آنها با خلاقیت ها و توفیقات بیشمارشان در عرصه های ورزشی، علمی، هنری و .... به همگان ثابت نموده اند که معلولیت محدودیت نیست و می توان نشنید لیکن به جامعه عشق ورزید و حس تعلق داشت. اما انتظار این عزیزان ناشنوا در اقصی نقاط استان از متولیان امر، تأمین عدالت آموزشی و ایجاد فرصت تحصیل تا مقطع دانشگاهی، امکان ترددهای ایمن برای آنان در بیرون از منزل، ترویج آموزش زبان اشاره در جامعه، ارتقاء فرهنگ ارتباط گیری با این قشر حساس در میان شهروندان و .... می باشد که بی تردید اگر متولیان این حوزه بتوانند با برنامه ریزی مناسب، قابلیت های نهفته این افراد را شناسایی و مورد حمایت خویش قرار دهند آنگاه جامعه با درک درست و شناخت واقعی از توانمندی ناشنوایان و کم شنوایان، مملو از دوست داران ارتباط با این عزیزان میشود و حتی نهضتی از آموزش زبان اشاره برای حفظ منزلت آنان براه خواهد افتاد.

اینجانب با گرامیداشت یاد و خاطره معلم دلسوز و عاشق بی نظیر خدمت، استاد باغچه بان ، این روز را به تمامی ناشنوایان و کم شنوایان ارجمند دیارمان و خانواده های بردبار و شکیبایشان تبریک عرض می نمایم.